Ni Hao allemaal!
Zo, hier dan een eerste berichtje uit China! Afgelopen woensdag zijn we heel smooth en soepel in ongeveer 9 uur naar Beijing gevlogen. Met filmpjes van Shaun het Schaap en memory spelen op het tv-tje voor zijn neus vond Frank het ook heel goed te doen. Hij heeft nog een paar uurtjes geslapen zelfs. Toen we aankwamen in Beijing was het daar half 8 's ochtends en onze gids stond ons en de andere familie al keurig op te wachten. We waren dus ook vlotjes in het hotel. Daar eerst even een paar uurtjes geslapen en toen toch maar tegen onze bioritme in wakker geworden om te gaan lunchen met onze collega-adoptiefamilie, de familie Den Heijer. Zij komen hier ook een zoontje halen maar die woont in Beijing in een tehuis dus zij hoeven niet verder te vliegen naar een provincie.
Lunchen dus, in de buurt van het hotel streken we neer bij een eettentje wat plaatjes aan de muur had. Dat leek ons wel handig aangezien ons chinees nog niet helemaal up to date is. Dus iets aangewezen wat ons wel lekker leek. Maarrrr op het plaatje hadden we niet gezien dat al die rode stukjes geen tomaatjes waren maar pepers.... Het was Pittig met een hoofdletter P!!! Het tentje heette Nian SM, dat hadden we natuurlijk als teken moeten opvatten want we kregen heel sadistisch HEET water er bij te drinken. Boekje wat en hoe in het chinees klopte misschien niet helemaal....we hadden 3 verschillende gerechten en die waren allemaal werkelijk alleen geschikt voor mensen met een betonnen slokdarm! Daarna zijn we even wat gaan rommelen in de kamer en even wezen zwemmen in het hotelzwembad om wakker te blijven. 'S avonds met zn drietjes op pad voor avondeten maar daar loop je toch best wel tegen een chinese taalmuur aan. Als de ober geen engels spreekt en de menukaart is plaatjeloos dan kom je niet heel ver. De ober ging wel steeds harder praten om uit te leggen wat er achter al die karakters op de kaart school maar ja, in het chinees. Toen zijn we dus maar afgetaaid en totaal gezakt voor het examen wereldburger: we zijn bij de Macdonalds geweest!
Vandaag zijn we samen met de Den Heijertjes naar de Verboden Stad geweest en naar het plein van de hemels vrede waar de vrede overigens niet altijd even hemels was zoals iedereen wel weet. Maar hoe dan ook, toch bijzonder om even bij dat welbekende grote portret van Mao te staan. De chinezen zelf kwamen overigens niet alleen voor Mao maar ook voor onze allereigenste Frank zo bleek. Want blonde blanke kinderen vindt men hier buitengewoon exotische en dus wordt hij af en toe openlijk of stiekem gekiekt door Jan en Alleman. Frank is vooralsnog ook de beroerdste niet en poseert steeds keurig als vertegenwoordiger van ons land!
We konden trouwens niet bij de verboden stad naar binnen zonder dat ze ons met een gids opzadelden. Maar dat was ook wel weer leuk want ze kon een hoop vertellen in goed engels. Vooral leuk om met haar wat dingen te horen over het Chinese leven. Zo vertelde ze ons dat zij 2 kinderen had. Bij de tweede moest er een boete worden betaald want dat tweede kind mocht niet maar die hadden ze dus gewoon betaald, mensen sparen daar vooraf voor om zich als het ware een tweede te veroorloven. Wij vertelden haar dat beide gezinnen een adoptiezoontje kwamen halen. Ze vond dat heel bijzonder en "brave" van ons en vroeg ook plompverloren aan mij waarom we niet gewoon nog een biologisch kind erbij kregen. En dan vindt men Nederlanders direct! Ook dacht ze dat er dan wel veel pressure op onze shoulders kwam omdat je met twee zonen toch wel heel wat te doen hebt: ze moeten een opleiding en alles en dan ook nog een fysiek probleem overwinnen (met twee meisjes speelde dat probleem volgens haar kennelijk niet). In zo'n gesprek komen de cultuurverschillen dan toch wel duidelijk naar boven maar wel leuk om dit zo te kunnen bespreken. Men zegt altijd dat daar hier niet over gesproken kan worden maar deze dame was heel open. Aldaar ook nog even. Een soort theeproeverij meegepikt waar we na afloop blikjes thee van omgerekend 150 euri konden kopen. Dat hebben we maar niet gedaan.
Andere mooie en minder mooie cultuurverschillen die we hier zien: kleine kindjes met broeken met een open kruis, kun je makkelijk effe snel in een gootje plassen! En een hoop gerochel op straat. Nou kan ik een hoop dingen aan qua vies en ranzig, maar dat snot uitkwatten overal krijgt van mij toch echt wel een tien op de schaal van goor!
Maar goed, na dit bezoek wilden we weer terug naar het hotel, maarrrr geen taxi die ons weer mee wou nemen. Na 40 minuten taxi's proberen aan te houden waren we er wel flauw van dus toen maar met een soort tuktuk die voorbij kwam. We hadden een kaartje van het hotel en adres omdat je never nooit een engelssprekende taxichauffeur treft. Toen we die aan de bestuurster gaven pakte ze er eerst een enorme loep bij om het adres te ontcijferen... Juist ja, in cambodja zijn we gemasseerd door blinden ooit, in Madrid runnen blinden de lottoticketverkoop en hier hebben ze als passende arbeidsparticipatie kennelijk gevonden: tuktukchauffeur worden, lekker dan! Maar ja we zaten al zo wat dus gaan met die brommer dan maar! Opgevouwen op de achterbank met zn drietjes. Onderweg reed ze zich klem in een smal steegje omdat onze tegenligster op de fiets weigerde om achteruit te gaan. Die ging gewoon demonstratief appen met wie dan ook en wij konden ook niet achteruit dus alles stond stil. Na 5 minuten(!) in deze impasse te hebben gestaan (de fietsbestuurster wilde echt van geen wijken weten) wurmden ze zich uiteindelijk toch langs elkaar nadat wat omstanders zich er ook mee begonnen te bemoeien.
Nou weet ik ook niet wie er verkeerstechnisch gezien in haar recht stond. Want onze semiblinde chauffeusse nam ook zonder blikken (logisch eigenlijk) of blozen de rotondes andersom en croste overal dwars doorheen. Maar ja we waren wel vrij vlot weer bij het hotel, dat dan weer wel! Sowieso is het verkeer hier een grote chaos. Lantaarnpalen bij oversteekplaatsen lijken een zuiver decoratief doel te hebben want niemand trekt zich er iets van aan. Het is een kwestie van borst vooruit en gewoon gaan. Of je doet zoals ons en kiest een zelfverzekerd uitziende local uit die lijkt te weten wat hij doet en je hobbelt daarachter aan.
Bij het hotel vanmiddag nog even gezwommen en toen op zoek naar pizza. Officieel was vandaag namelijk de laatste schooldag en wij, de vissertjes, hebben de traditie dat we dan pizza eten. De Den Heijers deden ook mee en het werd dus een rondje pizzahut.
Morgen gaan we ECHT chinees eten hoor!
Morgen vliegen we door naar Shanxi, de provincie waar Bo woont. Waarschijnlijk is maandag de overdracht dus het belangrijkste moment komt steeds dichterbij! En met deze cliffhanger sluit ik nu, want het is tijd om te gaan slapen.
Groeten!
Familie Visser
Geen opmerkingen:
Een reactie posten