maandag 22 juni 2015

We zijn er bijnaaaa!

Ni Hao!

Hier nog even een laatste berichtje voordat we naar China gaan. Want ja, volgende week is het zover! De huisoppas neemt zijn intrede aan de kamperfoelieweg om Kees te vergezellen en wij stappen in een enorme airbus 380 om koers te zetten naar Beijing! Een hele hoop dingen, papieren en instanties zijn inmiddels geregeld, verwittigd en in gang gezet en we zijn er helemaal klaar voor om onze zoon en broertje op te halen! 1 juli vertrekken we en op 18 juli zetten we weer voet op Nederlandse bodem.

Allereerst vliegen we dus naar Beijing. Daar komen we op donderdag aan na 9 uur vliegen. Vervolgens hebben we die dag en vrijdag de tijd om even bij te komen en de jetlag af te schudden en eventueel in Beijing even rond te loeren. Zaterdag gaan we dan verder vliegen naar de hoofdstad van de provincie Shanxi, Taiyuan. Bo Wen woont in een ander stad in die provincie en die komt als het goed is maandag 6 juli naar ons toe en dan zullen we hem dus in de armen krijgen! We zijn natuurlijk enorm nieuwsgierig naar hoe dit zal gaan. Wij hebben contact met een ander stel dat een zoontje uit hetzelfde tehuis heeft sinds een paar maanden. Hun zoontje bleek in ieder geval voorbereid met het fotoboekje wat ook zij hebben mogen maken en opsturen. Dus waarschijnlijk zullen de verzorgsters Bo ook wel hebben voorbereid met ons boekje zodat hij al weet hoe zijn ouders en broertje er uit zien en dat hij bij ons zal gaan horen. Maar ja het blijft natuurlijk hoe dan ook spannend voor hem en voor ons!

In diezelfde week zullen we hopelijk ook een bezoek gaan brengen aan zijn tehuis. We hebben een tas vol kinderkleding mee, cadeautjes, een fotolijstje van ons en Bo erbij in. Sommige tehuizen hebben een wand waarop dit soort foto's worden opgehangen zodat ze kunnen zien waar al hun kinderen heen zijn gegaan. Uit het relaas van onze voorgangers blijkt dat zijn tehuis zeker geen slecht tehuis is voor chinese begrippen. Heel erg fijn om dat te horen!

Die week zullen we misschien ook nog wat toeristische dingen doen als Bo het allemaal een beetje trekt. Daarna vliegen we weer terug naar Beijing waar ook nog tijd zal zijn om wat dingen te bezoeken. Er staat o.a. Een bezoek aan de Chinese muur gepland! In de tussentijd zijn de instanties dan bezig om o.a. Het uitreisvisum voor Bo te regelen. En dan, op 18 juli stappen we weer in die enorme airbus om terug naar huis te vliegen. Voor Bo een helemaal nieuwe wereld en een nieuw thuis.

En dan begint het eigenlijk pas. We zullen de eerste periode enigszins in een coconnetje leven om rustig aan elkaar te wennen en hechten. Voor een kind uit een tehuis is leven in een gezin een hele nieuwe belevenis. Bij de geboorte van een baby ontstaat er als vanzelf ( nou ja, ook niet altijd trouwens..) een natuurlijk band tussen ouders en kind: hechting. Die band moet in ons geval nog gaan ontstaan en groeien. Bo mag er op gaan vertrouwen dat zijn ouders er altijd voor hem zijn, dat hij bij ons hoort en dat hij zijn veiligheid bij ons kan vinden. Dat basisvertrouwen is heel kwetsbaar bij kinderen met een achtergrond als de zijne. Daarom is het belangrijk om in die eerste weken of maanden ( of eigenlijk een leven lang!) de tijd te nemen om die band op te bouwen. We zullen dan ook niet meteen losgaan met kraamvisite e.d. Hoe graag we hem ook zouden willen voorstellen aan iedereen! Tzt zullen we dat zeker gaan inhalen met een aankomstfeestje en ook hier op ons blog zullen we af en toe even laten horen hoe het gaat!

Hopelijk kunnen we tijdens onze reis ook wat berichtjes plaatsen. Al valt dat niet altijd mee in China want allerlei sites, o.a. Blogspot, worden daar geblokkeerd door de overheid ( en nee ik weet ook niet waarom). Maar gelukkig hebben we een achterwacht in NL die voor ons berichten kan plaatsen.

Dus, de laatste wachtloodjes gaan in nu en we hebben er heel veel zin in! Ik hoop dat Bo Wen op dit moment nog duizenden kilometers verderop ons boekje bekijkt samen met zijn verzorgsters en ook enigszins enthousiast kan worden bij het zien van die rare witte lange mensen met hun rooie kater... We zullen zien, hopelijk kunnen we al zijn tranen drogen en ziet hij de zon snel weer schijnen!

Groeten!

De Vissertjes