Hier weer even een berichtje vanuit de trein naar China. Die rijdt lekker door kunnen we wel zeggen! Net voor onze vakantie naar het prachtige Slovenie hadden we de laatste VIA-cursusmiddag. Als je die eenmaal hebt afgerond stuurt de Stichting Adoptievoorzieningen (sav) een bericht aan de Raad van de Kinderbescherming in jouw regio dat je klaar bent om door hen onder de loep genomen te worden.
We kregen dezelfde week nog een bevestiging van de SAV dat ze dat bericht verstuurd hadden en na onze vakantie lag er dan ook keurig een brief van de Raad dat ze ons dossier in behandeling hebben. Meestal wil je helemaal geen dossier zijn bij de raad voor de kinderbescherming maar bij ons is dat dus juist wel het geval! Allereerst moest er door ons een medische verklaring worden ingeleverd om aan te tonen dat we niet:
Binnenkort komen te overlijden danwel invalide raken door ziekte.
Psychisch en lichamelijk in staat zijn om een kind tot in de volwassenheid te begeleiden.
En dat moet dan door een huisarts worden onderzocht en opgeschreven. Gelukkig konden we vlot een afspraak krijgen ( moest bij een andere huisarts dan je eigen). Vandaag zijn we dus langsgeweest en heeft de desbetreffende huisarts ons eens even diep in de ogen gekeken ( gebruikt u alcohol, drugs? Psychische problemen, erfelijke ziektes in de familie? Enz enz. ). Nou gelukkig zijn wij gezond op sportblessures na en ook psychisch zitten alle steekjes vast. Hij heeft nog ons hart beluisterd en bloeddruk opgenomen. Ook dat was gelukkig allemaal ok. Dus wij gingen gezond verklaard weer de deur uit en hebben meteen de verklaringen opgestuurd.
Nu is dus het wachten op de raad die een afspraak met ons zal maken voor een eerste gesprek. Zij zijn ondertussen ook bezig om bij justitie te checken of wij er in het verleden geen criminele praktijken op na hebben gehouden. ( en aangezien wij op dat vlak ook al onbeschreven blaadjes zijn op een snelheidsovertreding na en fietsen zonder licht verwachten we daar geen problemen).
Zo'n medische keuring lijkt weer heel onrechtvaardig, tenslotte wordt niemand die zwanger wil worden van te voren gekeurd ( alhoewel dat soms nog niet zo gek was geweest). Maar het ergste wat je verkeerd kunt doen als adoptie-ouder is volgens onderzoek doodgaan of scheiden. Dus de kans daar op moet toch zoveel mogelijk vooraf worden ingeschat.
Maar nu dus wachten op het eerste gesprek. Het valt ons sowieso alles mee dat we nu midden in de vakantieperiode alweer zo ver zijn dus dat is positief.
Ondertussen waren we dus op vakantie geweest naar Slovenie, tjee wat een mooi land is dat, echt een aanrader! We stonden ook op een prachtige camping ( camp Menina) recht aan een meertje waar je elke avond lekker mocht fikkie stoken voor je tent, dolle pret dus!
Ondanks het overlijden van mijn vader ( wat toch de glans van het vakantievieren er een beetje afhaalde) hadden we toch nog wel een leuke vakantie, daar gaan we zeker nog eens heen, hopelijk dan met 4 of 5 gezinsleden. Frank had al bedacht dat zij dan samen in de grote slaaptent moesten en papa en mama in de kleine! En zo fantaseren we vaak over hoe het zal zijn als we "Ding" ( want dat is nog steeds de werktitel en het is ook echt een chinese naam) gaan halen, wanneer dat zal zijn en hoe het zal gaan allemaal. Het wordt steeds een beetje echter en dichterbij!
