dinsdag 8 juli 2014

Einde en begin...




Vandaag reed de trein naar Peking weer verder naar station VIA nummer 5. Dit was de laatste bijeenkomst van de voorbereidingscursus. Blij dat we weer een stap verder zijn in het traject. Al wordt onze blijdschap op dit moment wel overschaduwd door iets wat ik hier gewoon niet ongenoemd kan laten. 

2  Dagen na mijn vorige bericht overleed mijn vader namelijk vrij plotseling.  Het laatste engeltje op zijn schouder was verdwenen en zijn hart kon het ondanks reanimatie door mijn moeder en de hulpdiensten en de hulp van zijn ICD (interne defibrillator) nu echt niet meer volhouden.  We waren er altijd  wel een beetje bang voor dat het een keer fout zou gaan omdat het al meerdere keren net goed gegaan was. Maar als het dan echt helemaal mis is kun je het je toch niet voorstellen dat hij er echt niet meer is. 

Maar het is zo en dat is de nieuwe realiteit. Verder zonder onze lieve papa en opa. Afgelopen woensdag was de afscheidsdienst en die was mooi en goed. Er waren ontzettend veel mensen en dat zag er indrukwekkend uit, zowel in de kerk als in de stoet naar de begraafplaats. We voelden ons enorm gesteund door iedereen en door het feit dat hij door zoveel mensen werd gewaardeerd en nu gemist.

Op ons verzoek had iedereen een kleurige bloem meegenomen die in grote bakken bij het graf gezet konden worden. Dit gaf een overweldigende hoeveelheid kleur aan bloemen, echt heel mooi!
Frank zei al op de dag van zijn overlijden dat het toch wel jammer was dat opa nu dood was want nu kon hij zijn nieuwe broertje of zusje niet meer zien.  Nou, daar kunnen we het natuurlijk helemaal mee eens zijn.  We gaan er maar vanuit dat hij ons vanaf een wolkje in de gaten houdt en hopelijk af en toe een beetje sturing geeft.

Op meerdere manieren  dus een einde. Maar ook een nieuw begin. Op de dag van de begrafenis werden er wel 3 kinderen geboren in onze nabije omgeving. En de afronding van de VIA betekent voor ons dat we weer een stapje dichter bij onze tweede spruit zijn. De volgende stap is nu de gesprekken met de raad voor de kinderbescherming. En daarna volgt dan hopelijk de beginseltoestemming om te mogen adopteren. Als die binnen is kunnen we aan de slag met de vergunninghouder om hopelijk snel een voorstel te krijgen voor een kindje.

Dat laatste hebben we vandaag met de groep “geoefend”. We mochten zelf voor vergunninghouder spelen en een voorstel neerleggen bij 1 van de andere stellen. Op volgorde van wachtlijst en met ieders wensen en grenzen bij de hand. Naar aanleiding van elk kindvoorstel was er ook een filmpje waarin de special need van het betreffende kind verder werd toegelicht door een adoptieouder die een kindje heeft met die specifieke special need.  Er waren eigenlijk wel meerdere voorstellen bij die wij ook graag zouden accepteren dus dat geeft de burger moed! Wij kregen een 2 en half jaar oud zoontje uit China met een dubbelzijdige schisis, die verder goed gezond was en zich goed ontwikkelde. Jammer dat het maar voor de nep was!

Nu dus wachten tot de raad contact opneemt met ons. Volgens de cursusleidsters zijn er in Noord Nederland geen achterstanden dus we kunnen hopelijk snel verder, het kan ons niet snel genoeg gaan!
Maar nu eerst, na een drukke periode van veel klussen voor De-Smaakmakerij, schoolverhuizingstress, beurzen  en de laatste moeilijke weken: Vakantie! 

Frank heeft z’n eerste vakantiepret er al weer opzitten want na de VIA konden we hem ophalen van zomerkamp (scouting, hij zit bij de bevertjes). Helemaal brak en afgedraaid natuurlijk maar ze hadden een hoop lol gemaakt. Vooral “toen Marjolein ketchup van de tafel likte  en ik zo moest lachen dat er ketchup uit mijn neus kwam..”. Tja, we hadden er bij moeten zijn denk ik…

Voor wie het leest van de Via-groep: bedankt voor de gezellige bijeenkomsten (en pas op voor die raadsmedewerker in de bosjes met  verrekijker!)! Hoop voor jullie allemaal dat het gaat leiden tot iets moois!

Groeten!
De Vissertjes