Hallo/Ni hao/moi!
De most frequently asked question hier is de laatste tijd
toch wel met stip: “heeft Bo zijn prothese al?”. Het antwoord daar op luidt
inmiddels “BIJNA”! In de afgelopen maanden/weken hebben we wekelijks
fysiotherapie gehad en is het beentje mooi genezen. Met fysiotherapie gaat het
vooral om kracht opbouwen in het beentje en oefenen met het belasten van de
stomp. Toen de wond helemaal genezen was
( wat eigenlijk best wel snel ging)heeft hij een zogenaamde “liner”gekregen.
Dat is een soort siliconen steunkous die om de stomp gaat en waar straks dan de
prothese omheen komt. Die liner beschermt je been en zorgt voor de hechting van
de prothese. Want daar over heen gaat dan weer een zogeheten “sleeve”. Dat is
een soort siliconen “mouwtje”wat over de overgang van prothese naar been zit
(bovenaan dus, bij Bo ongeveer om zn knie)Dat zorgt voor een vacuüm waardoor je
prothese er niet afvalt.
Het dragen van die liner gingen we eerst opbouwen want je
huid moet er even rustig aan wennen. Dat ging gelukkig prima, wat ons erg
meeviel aangezien Bo wel een gevoelig velletje heeft. Daarna kon zijn beentje
met liner en al opgemeten worden voor het maken van de prothese. Dat ging dmv
het aanbrengen van een soort gipslaag om de stomp. Of eigenlijk was het een
soort van hars oid. Dat gaat er dan omheen en is heel snel hard waardoor je die
als een soort huls van de stomp af kunt halen. Vervolgens gieten ze de mal die
dan is ontstaan vol met iets (gips, kunststof? Geen idee, daar waren we niet
bij) wat ook weer hard wordt en voila je hebt een replica van Bo zijn stomp. Daar
maken ze dan vervolgens de kunststof koker op die om Bo zijn beentje
heen komt. Daar schroef je dan vervolgens een kunststof voetje aan met dezelfde maat als zijn
“gewone”voet rechts en dan heb je dus een prothese.
Dit proces (minus dat met die liner)zullen we voorlopig ongeveer elke 9 maanden uitvoeren want Bo groeit natuurlijk nog dus hij zal steeds een grotere nodig hebben. Volwassenen doen, afhankelijk van hoe ze hem gebruiken, veel langer met een prothese.
Dit proces (minus dat met die liner)zullen we voorlopig ongeveer elke 9 maanden uitvoeren want Bo groeit natuurlijk nog dus hij zal steeds een grotere nodig hebben. Volwassenen doen, afhankelijk van hoe ze hem gebruiken, veel langer met een prothese.
Tegenwoordig kan er heel veel en je kunt dus ook zelf een
leuk stofje uitzoeken wat in die kunststof laag verwerkt wordt. Bezoekje aan de stoffenzaak in Haren
resulteerde in een mooi blauw stofje met gele kiepwagentjes en stoplichten er
op!
Vorige week donderdag konden we de eerste versie voor het
eerst passen. Bo liep er meteen mee weg en was zichtbaar in zijn nopjes met
deze nieuwe mogelijkheden! Best wel een bijzonder moment om hem weer te zien
lopen! Hij wilde eigenlijk meteen wel er mee rond rennen maar helaas dat gaat
zo snel nog niet. Het dragen van een prothese moet namelijk ook eerst weer met
zorg opgebouwd worden. Je stomp moet wennen aan de druk en je moet een goed
looppatroon opbouwen. Was dus ook wel even moeilijk voor hem dat de prothese
nog niet mee naar huis mocht, hij was even goed boos!
Het lopen ging al
best goed alleen draait hij zijn knie en voet nog erg naar binnen. Uiteindelijk
struikel je dan over je eigen voet dus dat moet nog een beetje anders . Het is
een erfenis van de stand van zijn oude voetje, die zat er zo aan dat hij in die
houding gedwongen werd te lopen. Jammer dat hij niet eerder bij ons was dan had
dit allemaal al kunnen gebeuren voordat hij was gaan lopen. Maar ja, het is
zoals het is en we komen er wel. Vandaag dus weer verder oefenen bij
Beatrixoord waar alle expertise is op dit gebied. Super fijn dat dit voor ons
vrij dichtbij is, we rijden er in een klein kwartiertje heen. De komende weken
nog wat vaker!
De afgelopen tijd leek ons huis trouwens ook een soort
mini-revalidatieoord want we hadden een rolstoeltje, rollatortje en het meest
schattige krukje (want heel klein) ooit in huis. In de praktijk gebruiken we
dit alles eigenlijk (nog) niet zoveel want binnenshuis kan Bo gewoon kruipen en
speelt hij veel op de grond. Verder kan
hij als 3 jarige nog prima in de buggy en en hij scheurt ook nog steeds veel op
de loopfiets rond. In huis loopt hij soms ook wel even op de stomp wat in
principe ook gewoon kan. Straks als hij
goed aan de prothese gewend is, is het
de bedoeling dat hij die ’s ochtends bij het opstaan aandoet en pas ’s avonds
bij het naar bed gaan weer uit. Maar eerst nog even trainen dus. Ik kan nog
niet zo goed overzien hoe lang dat gaat duren maar gelukkig is Bo verder
motorisch heel handig en hij is ook erg enthousiast en instrueerbaar bij de
fysiotherapie dus dat zal vast geen eeuwen duren. Moet wel zeggen dat het ons
soms niet snel genoeg kan, we kijken er erg naar uit dat hij weer alles kan en
vooral dat we niet meer zoveel hoeven te tillen! Maar vooral ook voor hem zelf,
hoe heerlijk moet dat zijn om eindelijk met 2 voeten en benen van gelijke
lengte rond te kunnen lopen!
In een vorig blog gaf ik al eens aan veel gebruik te maken
van facebookgroepen met lotgenoten. Zo is er een groep voor adoptie ouders met
chinese kids, eentje voor diezelfde doelgroep maar dan specifiek Noord-Nederland
en nu ben ik lid geworden van een groep voor ouders van kinderen met protheses.
En wat een profijt heb je van dit soort contactgroepen!! Je kunt er altijd
advies, kennis, ervaringen en tips vinden als je die ergens voor nodig hebt. Je
leert er ook nog eens leuke mensen kennen waarmee je dan weer in real life kunt
afspreken om ervaringen te delen en er worden dingen georganiseerd waar
iedereen wat aan heeft. Echt een uitkomst!
Zo, dat was weer even het laatste nieuws over de voortgang.
Onlangs hadden we trouwens een klein taartje om te vieren dat het al een jaar
geleden was dat Wereldkinderen ons belde met het voorstel van Bo. Wat is er al
veel gebeurd sinds die dag en wat is hij een fantastisch mooi kind!! Ik denk
heel vaak “konden zijn Chinese ouders dit ook allemaal maar zien”. Wat een lief
en slim jongetje ze op de wereld hebben gezet waar wij nu ook ouders en broer
van mogen zijn. En dat het goed met hem
gaat, dat zijn fysieke beperking straks een veel minder groot probleem zal
zijn. Ik zou het ze dolgraag willen
vertellen maar ja…
