Het gaat goed!

Ni Hao!

Een update uit China hier! We zijn inmiddels alweer 5 dagen met z'n viertjes. En het gaat nog steeds heel goed. Bo is een heel vrolijk en lief mannetje die zich helemaal geeft. Hij kletst de hele dag door in het chinees, zingt liedjes en giebelt en schatert het uit als je hem in de lucht tilt of kietelt. Af en toe zijn er verdrietjes als we niet begrijpen wat hij wil of als hij iets niet kan of mag. Maar al met al doet hij het hartstikke goed voor een peuter wiens leven net 180 graden omgedraaid is. Gelukkig kunnen Frank en hij het ook goed vinden, ze maken samen een hoop herrie als ze om de fontein in de lobby aan het rennen en verstoppen zijn. Zal hier weer lekker rustig zijn als wij weg zijn!

Afgelopen woensdag hebben we een bezoek gebracht aan zijn tehuis. We waren heel benieuwd hoe hij dit zou ervaren en we hadden de gids gevraagd of zij hem duidelijk wilde uitleggen dat we op visite gingen daar en dat hij weer met ons mee zou gaan daarna. Het was zo'n 3,5 uur rijden vanwege omleidingen maar ja, dichter in de buurt dan dit zijn we hierna ook niet gauw meer en dus grepen we deze kans toch maar aan. Want hij zal zich er later niets van herinneren dus moeten wij de herinnering voor hem maken. Aangekomen bij het tehuis kwamen er al gauw een paar leidsters van hem aan en hij rende enthousiast op hen af. We gingen mee naar binnen en daar waren nog meer leidsters. We hadden de indruk dat er ook een paar waren die alleen even langskwamen om hem en ons nog even te zien. Het tehuis was sober, weinig speelgoed zo leek het, maar we konden wel aan hem en de leidsters merken dat hij het goed heeft gehad hier en dat ze erg lief en begaan met hem waren en zijn. Heel fijn om te zien. Hij was daar zo thuis dat we even dachten dat hij ons al weer vergeten was maar toen een leidster vroeg of hij bij hen bleef zei hij heel duidelijk " nee, ik ga met papa en mama mee!" Schatje! 

Hij had daar een speciaal vriendinnetje waar hij tegelijk ongeveer mee opgegroeid is en heel dik mee was. Zij was wel een beetje verdrietig dat hij wegging en zei " ik wil ook een papa en mama" ( de gids vertaalde voor ons). KRAK, daar breekt je hart! Superlief klein meisje met een geopereerde hartafwijking dus eigenlijk helemaal gezond. Haar dossier was bijna klaar voor het adoptiesysteem dus ik hoop voor haar dat ze snel aan de beurt is. Het tehuis heeft toegezegd dat ze ons mailadres aan haar toekomstige ouders zullen geven. Heel mooi en waardevol om zo'n lijntje naar het verleden voor hem vast te kunnen houden! Ook een ander jongetje moest huilen omdat Bo wegging en omdat hij ook zo graag geadopteerd wilde worden.... nogmaals KRAK! We kregen de indruk dat de kinderen daar goed voorbereid worden op de optie om geadopteerd te worden en de leidster presenteren dat duidelijk als iets heel fijns aan hen. 

We kregen een klein rondleidinkje en we mochten foto's maken van hem en een paar kindjes uit zijn groepje van 8 kinderen en van hem met verschillende leidsters. In totaal wonen er ongeveer 60 kinderen in verschillende leeftijden. Eerst gingen we langs het babyzaaltje. Hier lag ook een minibabietje van 4 weken oud met een open ruggetje, die was nog niet zo lang daar dus. 

Je wordt er dan wel even stil van, zoveel kinderen worden hier te vondeling gelegd, voornamelijk vanwege medische problemen. De cultuur, éénkindpolitiek en armoede zijn dan denk ik voornamelijk de factoren die meespelen. 

Daarna mochten we Bo zijn slaapzaaltje bekijken, we hebben zijn bedje gezien en hier ook nog meer kinderen ontmoet. Wij hadden onder andere een strandbal en ballonnen mee. Wat heel lief was: op een gegeven moment was Bo zijn vriendinnetje haar ballon kwijt, die was afgepakt door een groter jochie, toen ging hij snel ff regelen dat zij weer een ballon had. We hebben tot onze verrassing van de leidsters ook een serie digitale foto's gekregen van zijn tijd daar waaronder een babyfoto van toen hij pasgeboren was. Zo fijn dat ze dit doen! Ook dank aan de familie Boerma die hier begin dit jaar was en een digitaal fototoestel cadeau hadden gedaan!

Op een gegeven moment na heel veel op de foto gezet te zijn door alle aanwezigen was het tijd om weer in het busje te stappen en te vertrekken. Gelukkig was het afscheid voor Bo geen drama, hij zwaaide vrolijk bye bye,blies nog wat kushandjes en dat was het! Hij had dit duidelijk afgesloten.

Op de terugweg was hij heel vrolijk en vooral beweeglijk! Stoeien en gek doen, hij kan er geen genoeg van krijgen. Zijn dossier klopte wat dat betreft goed, hij zou outgoing en spraakzaam en energiek zijn. Hij babbelt inderdaad heel veel net als zijn broer, nu wordt het echt nooit meer stil bij ons thuis! Gisteren zong hij ook ineens happy birthday in het chinees ( en nee, niet de hanky panky shanghaiversie maar de real thing!). Wij herkenden natuurlijk de melodie en zongen onze versie mee, dat vond hij heel grappig! Hij begint ook steeds meer woordjes na te zeggen, niet de meest nuttige woorden maar dingen zoals: Huppeteeee! Zo! En hallooooo! Als je iets voor hem pakt ofzo zegt hij sjeh sjeh mama = dankjewel mama! We snappen hem ook steeds beter maar soms kom je er echt even niet uit en dat is heel vervelend voor een jongetje wat zoveel te vertellen heeft!

Gisteren zijn we een dagje naar de dierentuin geweest. Die was enorm groot, niet zo mooi naar Nederlandse maatstaven maar ze hadden wel panda's en een tijgerreservaat waar je met een bus doorheen reed. Dus je kon ze heel goed zien, dat vond Frank heel gaaf. Wij waren zelf ook 1 van de attracties daar, meerdere keren moesten we even met de mensen poseren en iedereen staart je aan alsof ze niet beseffen dat jij hen ook ziet. Nou moet ik ook zeggen dat je hier werkelijk geen enkele andere westerling tegenkomt, alleen een paar in het hotel maar die zijn ook op 1 hand te tellen. Dus tja dan val je wel op. Zeker als je 1 heel blond kind hebt en 1 chinees kind die ook nog eens een zichtbaar bijzonder voetje heeft. Je ziet de mensen kijken, dan zien ze eerst Patrick bijvoorbeeld, met Bo, huh! Hoe zit dat? Heeftie een Chinese vrouw dan? Kijken ze naar mij, overleggen met de buurman, Nee geen Chinese vrouw, en dat blonde kind is ouder dus ook geen tweede leg... oh wacht eens even het Chinese kind heeft wat, adoptiegevalletje dus, oké alles duidelijk!

Vandaag hebben we een beetje aangekeuteld, film gekeken op de kamer, spelletje rummikub, met een strandbal op de gang spelen, boodschapje doen en wandelingetje langs de rivier met picknick. En daartussendoor bezigheidstherapie van Bo want het is een lekker handenbindertje, zit overal op, aan en in wat niet kan dus je moet ogen in je achterhoofd hebben! Vanavond weer lekker chinees gegeten in een straatje achter het hotel. Het is hier wel van belang dat je goed bent in hints en een woordenboekje mee hebt want anders kom je niet ver. Het wonderlijke is dat ze ook steeds maar tegen je blijven praten en toch denken dat je er wel iets van kunt verstaan....maar gelukkig waren hier plaatjes binnen in het restaurant alleen kwam de serveerster niet op het idee dat dit voor ons wel handig was. Dus na eindeloos pluizen in het boekje en haar laten lezen wat er stond, liep ik naar binnen, staat er gewoon een hele wand vol plaatjes van de gerechten, duh!

Maar het was lekker. Frank is nog niet heel enthousiast over het eten hier maar Bo compenseert dat ruimschoots want die eet alles, met onze meegenomen vork of met de stokjes die op tafel liggen, maakt allemaal niet uit. Heel grappig om te zien hoe het hem lukt om met stokjes wat te pakken te krijgen. 

Morgen gaan we weer terug naar Beijing dus dat wordt weer een reisdagje. We krijgen dan ook Bo zijn paspoort en dan wordt er komende week nog een visum voor hem geregeld zodat hij mee naar Nederland kan. Ondertussen gaan wij nog een beetje toeristische dingen doen en verder wennen en hechten aan elkaar. Bo is echt een superlief en vrolijk mannetje dus het is niet moeilijk om van hem te gaan houden, hij geeft zich helemaal. Is misschien ietsje meer op mij gericht maar zeker niet extreem. Het is ook een ontzettend boefje en hij kan zo ondeugend kijken en lachen dat je echt je best moet doen om zijn charme te weerstaan. Frank is dan ook al aardig gek met hem, Bo roept hem vaak (jeje! = grote broer) als hij in de buggy zit, (z'n favoriete stek) en dan wil hij zijn hand vasthouden! 

Nou, het is hier tijd om te gaan slapen, de groeten allemaal maar weer!

De Vissertjes