De ontmoeting met onze zoon!!!!!

Ni Hao, 

Tot jullie spreekt een hele blije mama! Nadat we zaterdag naar Taiyuan zijn gevlogen en zondag een beetje site seeing hebben gedaan, was gisteren de grote dag! We moesten nog tot 14.00 wachten voordat we met een busje naar het civil affairs office gingen. Dan nog maar even genieten van ons beestachtig luxe hotel! Ik denk niet dat we ooit nog in zo'n mooi hotel zullen slapen dus we genieten er maar flink van. 

Om 13.45 stonden wij startklaar in de lobby met onze buggy en de map met belangrijke papieren. Onze gids Shelly is ook uiterst stipt dus die was er ook al en dus togen wij mooi op tijd naar het kantoor. Met ons ook een Amerikaanse single mom die een meisje van 6 uit hetzelfde tehuis bleek te gaan halen. 

Daar aangekomen waren de kinderen er nog niet, dus we konden mooi even de gids instrueren voor onze camera en onze videocamera op het statiefje klaarzetten. Ook hadden we een hele lijst met vragen die zij alvast kon gaan vertalen voor de tehuismevrouw die de kids kwam brengen. Eerst kwam het meisje van 6. Dat ging op z'n zachtst gezegd vrij dramatisch. Dit meisje wist natuurlijk heel goed wat er stond te gebeuren en moest hartverscheurend huilen, ze wilde absoluut niks van haar nieuwe mama weten. Helemaal geen ongewone reactie maar wel sneu voor alle partijen en wij werden er nog een tikje zenuwachtiger van.... Hoe zou Bo Wen op ons reageren?? We hielden met alle scenario's rekening. 

Maaarrrr het ging boven verwachting goed gelukkig! Na een poosje kwamen ze hem ook brengen, ze deden het expres niet tegelijk geloof ik. Hij liep aan de hand van de tehuisleidster het kantoor binnen. Zij zette hem vrij plompverloren bij ons neer en ging aan de slag met de papieren. Eerst durfde hij niet zo goed, maar wij hadden ons natuurlijk voorbereid met een trukendoos: cadeautjes, snoepjes, pino-knuffel en autootjes! En het eerste cadeautje (een V-techding met allemaal muziekjes en geluidjes) brak meteen het ijs en hij durfde het wel samen met Frank uit te pakken en ging hem mooi uitproberen. Hij bleek zelf ook een nieuwe rugzak gevuld met snoep en slik mee te hebben en ze hadden zijn linkerschoen er ook maar ingedaan aangezien hij die niet gebruikt.
Ook zat in zijn tas het fotoboekje wat wij een poos geleden gestuurd hadden. We gingen het even bekijken en hij wees Patricks foto aan met "papa"! Hoe lief is dat, hij was duidelijk voorbereid op onze komst! 

Toen de eerste formaliteiten klaar waren mochten we naar het hotel terug. Ons dappere mannetje ging in de buggy zitten met Pino onder de arm en daar gingen we. Toen de tehuisleidster hem gedag zei begon hij heel even te snikken maar hij was goed te troosten. De rit naar het hotel verliep prima, hij zat heel ontspannen bij mij op schoot en begon al een beetje te kletsen, superlief! Op de kamer aangekomen heeft hij alles even aan een algehele inspectie onderworpen en kennelijk besloten dat dit wel ok was. Hopelijk verwacht hij nu niet dat we ook zo luxe wonen! 

We hebben al kunnen zien dat hij ondanks zijn klompvoetje zich nu al erg goed kan redden, klimt overal op en af, schopt tegen de bal met kracht en kan ontzettend lief zitten spelen. In zijn rugzak van het tehuis had hij ook wat autootjes meegekregen maar ons speelgoed viel ook zeer in de smaak! Maar vooral de buggy vindt hij heerlijk, hij klautert er zelf in en gaat dan de gordeltjes proberen vast te maken. 

's Avonds zijn we maar eens even een snel hapje gaan doen bij de KFC. Niet zo heel erg chinees maar hij eet en drinkt alles met smaak op, we moeten hem haast een beetje afremmen. Er was daar ook een speelhoekje en daar heeft hij heerlijk met Frank gespeeld en kregen we de eerste lachjes te zien en hoge grappige giecheltjes. Als hij van de glijbaan afkwam sprong hij in mijn armen, smelt! Kon niet beter voor een eerste dag.  

Daarna gingen de gebroeders in bad, was ook prima, lekker spelen met de kopjes en steeds meer babbelen tegen ons. Toen is hij op bed bij mij op schoot in de slaap gevallen en kon ik hem in zijn bedje leggen waar we hem de volgende dag om half 8 moesten wekken. Dus, wat er ook nog komt, dit ging in ieder geval allemaal hartstikke goed! De leidster van het tehuis beschreef hem als "brave and outgoing", dapper en vrij extravert en dat klopt wel so far. Qua karakter zien we nu al gelijkenissen met zijn broer! Onze gids vond ook dat ze op elkaar leken qua uiterlijk....nou die gelijkenis zie ik nog niet zo maar, als zij het zegt... 

Vandaag was het vervolg van de procedure om 9.00 en dat ging allemaal heel vlot. Binnen 45 minuten stonden we weer buiten na heel veel handtekeningen en rode duimafdrukken zetten en toen was hij officieel onze zoon geworden, yeehaa!! De Amerikaanse dame en haar dochter hadden er een vrij dramatische nacht op zitten dus wij knijpen onze handjes stijf dicht dat het zo goed gaat. De rest van de dag hadden we dus de tijd voor onszelf. We hebben een beetje aangerommeld op de kamer, boodschapjes gedaan, lunch op de kamer met dingen van de Carrefour (ja die heb je hier ook) en ook even gezwommen in het hotelbad. Dat vond Bo nog wel een beetje spannend maar ik denk vooral omdat het water vrij koud was en in het andere bad heel heet. Maar hij vond het helemaal prima om met de beentjes in het water vanaf de kant met de bal met ons te spelen en snapte het spelletje precies. We merken dat hij verder ook veel dingen snel door heeft en dat het tehuis waarschijnlijk goed voor hem gezorgd heeft.

Inmiddels snappen we ook, door schade en schande wijs geworden, wat hij zegt als hij moet plassen. Hij gaf het duidelijk aan maar wij verstonden hem nog niet, nu wel. Hij zegt al heel lief en enthousiast Mama en Papa. Frank roept hij met Guguh, dat is "grote broer" in het chinees!

Hij kan superlief lachen en babbelt heel grappig chinees tegen ons. Als de gids erbij is kan zij een beetje vertalen, al snapt ze zijn dialect ook niet altijd. In het busje zat hij bijvoorbeeld aan het waslabeltje van de pino-knuffel en vroeg "mama, wat is dit voor ding?"  

Verder zijn we vandaag nog in het Yingze-park (je weet wel, dat park in Taiyuan, China) geweest waar ook een soort attractiepark bleek te zijn naast dat het gewoon een stadspark is. Frank en Patrick zijn nog in een achtbaanachtig iets geweest en Frank en ik in een safari-karretje waaruit je wilde nepdieren met lasers moest afknallen, heel educatief verantwoord! Bo zat ondertussen lekker te chillen in de buggy met een flesje water. 

Nu liggen de beide boys lekker te slapen, Bo met duimpje in de mond. Morgen gaan we zijn tehuis bezoeken. Dat is ongeveer 3 uur rijden vanaf hier. Maar ja, dichterbij dan dit zijn we voorlopig ook niet en dit is dus de kans om zijn eerste jaren een beetje in beeld te krijgen. 

Ik kan me vergissen maar het lijkt er sterk op dat wij nou net het liefste jongetje van China hebben gekregen, wat een mazzel! En nu ga ik slapen, morgen weer een enerverende dag. 

Groeten van Patrick, Nynke, Frank en Bo Visser!