Waarom willen jullie adopteren?
Om kort te zijn: wij wilden altijd graag een groot gezin of in elk geval meer dan 1 kind. Maar lieve koekjes worden niet altijd gebakken zo zegt mijn wederhelft altijd. Met andere woorden, het leven gaat niet altijd zoals je dat zelf had bedacht. Wij kregen een prachtige zoon in 2008 en op een gegeven moment gingen we voor een tweede. Maar die kwam niet. Ook niet na een dolle rit in de medische molen die ons bloed, zweet en tranen kostte maar ons helaas niks heeft gebracht. Of dat zeg ik eigenlijk verkeerd want het heeft ons wel wat gebracht. Namelijk het besef dat we ook op een andere manier onze kinderwens kunnen vervullen. Een manier die niet alleen voor ons fijn is maar hopelijk ook een kindje uit een ander land met een slechte start en slechte kansen een heel nieuwe kans kan geven. Adoptie dus, geen tweede keus maar een tweede kans!
Waarom kiezen jullie voor China?
Meerdere redenen: omdat dit land op het moment (2014) een tekort aan adoptieouders heeft (voor kinderen
met een special need). Daardoor kan de procedure voor adoptiebegrippen redelijk
snel gaan. Zo lijkt het nu tenminste, niks is zeker in adoptieland. Omdat wij voldoen aan de voorwaarden van China,
sommige landen stellen bijvoorbeeld leeftijds- of geloofseisen waar we niet aan
voldoen. Omdat het adoptieproces in China vrij strak in elkaar zit vergeleken
bij bijvoorbeeld Afrikaanse landen.
Uit China komen toch alleen maar meisjes?
Nee, dat is niet meer zo. Nu zijn het juist meer jongens.
De bevolkingspolitiek in China is in de loop der jaren weer anders geworden en
inmiddels worden de gezonde meisjes niet meer massaal te vondeling gelegd. Tegenwoordig
komen er met name kinderen met een special need in de tehuizen terecht. Bijna
allemaal zijn dit kinderen die te vondeling gelegd zijn. Als je meer wil weten
over de bevolkingspolitiek in China is het boek “Waarom China mij 2 dochters
schonk”van de auteur Martijn Roessingh een aanrader. Dit boek verhaalt over het
bevolkingsbeleid, hoe dit in China wordt uitgevoerd en wat dit betekent voor
ouders in China.
Specials Needs?
Special need betekent dat je het hebt over een kind met
een medische achtergrond. Dat kan vanalles zijn: een chronische ziekte, een
ontbrekende hand of voet, misvormde ledematen, een schisis enzovoorts
enzovoorts. In de adoptieprocedure kun je zelf bij je vergunninghouder aangeven
voor welke special needs je open staat. Daarbij stel je jezelf dus de vraag:
wat kan ik aan, kan ik een goede ouder zijn voor een kindje met die of die
medische aandoening. Je kunt om een beeld te krijgen even kijken op het blog van Annerieke Berg die in het bloglijstjes staat aan de rechterkant. Onder het kopje special needs kun je een heleboel verhaaltjes lezen van ouders van kinderen met verschillende special needs.
Wat is een vergunninghouder?
In Nederland zijn er 5 verschillende organisaties die van
de overheid mogen bemiddelen bij adoptie. Ze verschillen onderling een beetje
in aanpak en sfeer en in het “landenaanbod”. Wij hebben via Wereldkinderen onze procedure gedaan, naar volle tevredenheid. Kijk maar eens op www.wereldkinderen.nl .
Kun je kiezen of je een jongen of een meisje krijgt?
Nee, net als bij het krijgen van kinderen via de
natuurlijke weg kun je niet kiezen. De vergunninghouder doet aspirant-adoptiefouders
een voorstel van een kindje en op dat moment krijg je alleen te horen wat de
leeftijd is,jongetje of meisje, wat de special need is en wat dingen over het karakter/persoonlijke situatie. Pas na
acceptatie krijg je ook een foto van het kindje. Bij Bo kregen wij eerst alleen een foto van zijn benen om de special need goed te kunnen beoordelen.
1. Je vraagt
een BKA-nummer aan, hiermee begint het allemaal en zit je in het systeem van de SAV, de stichting adoptievoorzieningen. Kijk op www.adoptie.nl voor meer informatie.
2. Na een
paar maand heb je de eerste algemene verplichte informatiebijeenkomst.
3. In mei 2014 (een jaar later ongeveer) waren wij aan de beurt voor
de VIA, dit is een verplichte cursus waarbij je alle facetten
van adoptie bijlangs gaat om zo goed beslagen ten ijs te komen en weloverwogen
keuzes te kunnen maken. Het zijn 5 bijeenkomsten binnen een tijdsspanne van
ongeveer 3 maanden.
4. Als
je de cursus hebt afgerond komt het zogenaamde gezinsonderzoek. Een medewerker
van de raad voor de kinderbescherming komt een paar keer bij je langs om
gesprekken te voeren. Hierbij kijken ze of je geschikt bent om adoptie-ouder te
zijn. Je mag bijvoorbeeld geen (ernstig) strafblad hebben of kanker hebben
gehad e.d. en je moet psychisch gezond zijn enz.
5. Als
de raad een positief advies geeft dan heb je de zogeheten beginseltoestemming
binnen en kun je je melden bij 1 van de vergunninghouders. Zij gaan met je in
gesprek om je te leren kennen en zodoende kan er dan uiteindelijk een kindje
aan je “gematcht” worden. Via hun wordt je dossier naar het land van je keuze gestuurd. Voor het maken van dit dossier is ook weer een berg papierwerk nodig, medische verklaring, foto's, referentiebrieven, motivatiebrieven enzovoorts. Ook weer geen ramp hoor. Wij vonden het fijn om even een stukje van het proces zelf in de hand te hebben.
6. Dan
is het wachten op het telefoontje. Als dat telefoontje komt en ze hebben een
voorstel van een kindje voor je dan is er nog een hele hoop administratieve
rompslomp maar dan, uiteindelijk, na nog een maand of 4 tot 6 wachten kun je
afreizen naar het land van je kindje en hem of haar gaan halen! Althans zo werkt het bij China. In andere landen kan dat allemaal weer totaal anders werken en dingen veranderen ook af en toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten