Kiekemoe!

Zo daar zijn we weer met een nieuw blogje! Hoe gaat het ondertussen met de Vissertjes in Paterswolde. Z’n gangetje, het gaat z’n gangetje. Frank is alweer 2 weken naar school dus we zitten al weer helemaal in het ritme van op tijd opstaan, op en neer rijden naar school, zwemles, sport, werk, opdrachten voor De-Smaakmakerij, vergaderingen enzovoorts.

Bo gaat altijd graag op pad met de auto of de fiets dus die vindt het wel leuk om steeds van en naar school te fietsen, boodschappen te doen en dat soort dingen. Elke dag horen we hem wel een nieuw woordje zeggen en steeds meer woorden blijft hij ook gebruiken. Aan de andere kant blijft hij sommige dingen hardnekkig in het chinees zeggen als een soort van pièce de résistance. Sommige dingen zegt hij ook consequent fout zoals bijvoorbeeld kiekemoe! Dit in plaats van kiekeboe...maar kan ook zijn dat we dat spelletje te vaak doen en dat Bo gewoon een beetje “kiekemoe”is?! Aan de andere kant zegt hij ook hele verrassende woorden. Zo moest ik laatst hard niezen, hoor ik ineens naast me “gesonheit mama!”. ’s Ochtends komt hij binnen met een vrolijk “goegemogge papaaa! “. Nou ja, hoe dan ook, de taal komt vanzelf en die ontwikkeling is prachtig en fascinerend om te zien!

Vorig weekend hadden we een kraamfeestje georganiseerd. Bij een soort kinderboerderij/sociaal werkplaats waar je dus ruimtes kunt huren. Het was supermooi weer dus iedereen kon lekker buiten zitten en spelen in het speeltuintje. Bo vond het helemaal gezellig maar snapte denk ik niet helemaal dat het allemaal om hem draaide! Maar cadeautjes uitpakken dat snapte hij dan wel weer heel goed. En wat zijn ze, ook Frank, verwend!  Allemaal leuke dingen! Een van de cadeautjes was een mooie blankhouten kist waar we al zijn adoptie-memorabilia in kunnen doen. Zoals bijvoorbeeld fotoboeken, kleren die hij aanhad op de dag van de overdracht, dingen uit China enz. Inmiddels ook iemand gevonden die de vaardigheden heeft om deze kist mooi te beschilderen. Zal later wel een keer een fotootje plaatsen.

In de week daarvoor was de zogenaamde “adoptiescreening”. Een algemene gezondheidscheck zeg maar. Meten, wegen, longfoto’s (TBC-check), bloedprikken voor van alles en een poepje en een plasje inleveren. Bo toonde zich een voorbeeldige patiënt want hij onderging het allemaal rustig. Terwijl het bloedprikken echt helemaal niet leuk was want het was erg moeilijk om een ader te vinden en dat was dus een heel gewroet met de naald, arm mannetje. Het lijkt er tot dusverre op dat hij goed gezond is. Ook het consultatiebureau is al langs geweest. Over een tijdje zal hij nog een inhaalslag gaan maken met het inentingsprogramma hier in Nederland.

Maar het consult waar wij eigenlijk het meest naar uitkeken (klinkt een beetje raar, maar ja, we waren gewoon heel benieuwd) was die bij de orthopeed voor zijn voetje. Dus togen wij gisteren helemaal naar Veldhoven omdat daar een arts zit die dus klompvoetjesfluisteraar van Nederland is, aldus ervaringsdeskundigen.

We hadden zelf al het idee dat Bo’s voet bepaald geen standaard klompvoet zou zijn en dat er dus ook geen standaardbehandeling zou passen. Hij heeft maar 2 teentjes maar ook de vorm leek niet helemaal  op wat wij op afbeeldingen van klompvoeten zagen.

Dat gevoel is niet geheel onterecht gebleken want zijn klompvoetje was inderdaad heel uniek, sterker nog: het is helemaal geen klompvoetje!

De dokter die ooit in China deze conclusie trok heeft waarschijnlijk zijn diploma op de koffie-spaarpunten gekregen want die diagnose was dus onterecht. Maar wat is het dan wel. Nou, het is een zogeheten “reductiedefect”. Dat wil zeggen dat je geboren bent met een ontbrekende/onvolgroeide ledemaat. Een foutje in de ontwikkeling die in het begin van de zwangerschap ontstaat . Reductiedefecten zijn bijvoorbeeld een ontbrekende hand of voet, een hele korte arm zonder of met hand, geen onderbeen  en zo zijn er nog tal van variaties.

In  Bo zijn geval is er dus een incompleet voetje dat scheef zit aan een iets te kort onderbeentje. Kortom, we kunnen alle opgedane klompvoetjeskennis weer vergeten en ons gaan concentreren op een andere behandeling. Ik heb me ook al afgemeld bij de ouders-van-kinderen-met-klompvoeten-club op facebook. Even schakelen en door! Nou maar een reductiedefectenclubje zoeken dus. Bestaat vast.

We zijn nu doorverwezen naar kinderorthopedie in het UMCG (fijn dichtbij!) om te gaan bekijken wat er moet gebeuren om Bo optimale bewegingsvrijheid te kunnen geven. Gelukkig kan er ontzettend veel op dit gebied dus het komt vast goed uiteindelijk. Op de röntgenfoto’s konden wij zelf ook goed zien dat in zijn voet heel veel botjes ontbreken. Dus of het te reconstrueren is tot een goed functionerende voet of dat wellicht een prothese of ander hulpmiddel de oplossing is? We weten het nog niet, de artsen in het UMCG kunnen ons vast meer vertellen. Het wachten is nu op een afspraak daar.

Ondertussen geniet onze kleine man van de dagelijkse dingen zoals “tannepoesuh”, om de een of andere reden is hij dol op tanden poetsen, zijn nieuwe Nijntjeknuffel, het rondcruisen op de loopfiets en wild achter zijn broer aanrennen. Grote broer Frank was gedurende het onderzoek trouwens gezellig naar Oma en mocht daar ook een nachtje slapen. Ze hebben zich donders goed vermaakt met een heuse slakkenrace. Compleet met finishvlaggetjes, een ere-podium voor de winnaars en pitstops voor slakken die een steentje in hun profiel hadden. Dat oma per ongeluk op de winnaar ging staan uiteindelijk mocht de pret niet drukken, ze zijn er een hele tijd zoet mee geweest! Bedankt Oma!

Ik zou deze week ook weer beginnen met werken, namelijk met een taartworkshop op een avond. Maar hoe sneu, de familie meldde zich af wegens ziekte en komt later dit jaar. Maar toen zat ik al met allerlei ingrediënten die gebruikt moesten worden...Niet getreurd, we hebben de komende maand 2 jarige jongetjes hier ( ze worden 3 en 7) en dus heb ik alvast 2 taarten in de vriezer die alleen nog even gedecoreerd moeten worden.

Bijzonder straks om in deze nieuwe gezinssamenstelling alle feestjes te vieren. Voor Bo is alles nieuw en dat geeft alles een beetje extra glans. We moeten nog even sint maarten en sinterklaas uitleggen en over kerst moet hij ook nog even een update want ik denk niet dat hij hier veel ervaring mee heeft. Qua kerstboom moeten we wellicht een nieuwe plek overwegen waar deze moet komen te staan... We noemen hem hier thuis namelijk ook wel Bo de Bulldozer want een heel voorzichtig en bedeesd mannetje is het niet (en we hadden ook al zo’n rouwdouwer...). Maar ook een vreselijk lief en knuffelig ventje die altijd met je wil delen. Als zijn bordje vol gemorste hagelslag ligt biedt hij altijd heel lief mij ook een (tussen 2 kleine vingertjes geplet)hageltje aan om op te snoepen, schatje! Voor Frank is hij ook een mooi maatje om te oefenen met lezen want Bo wordt graag voorgelezen (boekie lesuh!?). Maar het is wel voorlezen met hindernissen want ondertussen klautert Bo over Frank heen of wil alvast de plaatjes op de volgende bladzijde zien. We maken er maar een sport van om dan toch stug door te gaan met voorlezen.

Dus, dat was zo’n beetje het laatste nieuws over het wel en wee hier. De groeten maar weer!