Nou, hoe ist nou dan?

Na lange tijd hier weer eens even een verslagje van hoe het bij de Vissertjes thuis gaat. Allereerst een antwoord op een very frequently asked question: nee we weten nog geen operatiedatum. Helaas zijn de wachtlijsten van de kinderorthopeed lang (en ons geduld steeds korter)want er is nog geen datum in zicht. We hebben nog gekeken of we via wachtlijstbemiddeling in een ander ziekenhuis misschien sneller aan de beurt konden zijn maar dit bood geen soelaas. Dus dan maar wachten. Dat is ook best te doen. Want Bo vind zelf niet echt dat hij een probleem heeft al weet hij wel wat er gaat gebeuren in grote lijnen. Hij vertelt dan ook vol trots aan iedereen dat hij een nieuwe voet krijgt omdat de oude niet handig is want daar kun je niet mee fietsen.

Intussen proberen we hem een beetje voor te bereiden op wat er komen gaat maar ook weer niet teveel aangezien het nog niet duidelijk is wanneer de operatie plaats vind. Gelukkig heb ik een hele fijne vriendin die in het dagelijks leven orthopedagoog is en ervaring heeft met het voorbereiden van jonge kinderen op (ingrijpende) operaties. Een goede tip was bijvoorbeeld om een knuffel of pop het zelfde proces te laten doormaken vooraf zodat hij goed en concreet kan zien wat er gaat gebeuren.

Inmiddels heeft er dus een ikea-knuffeltje zijn intrede gedaan hier met mooie lange beentjes. Deze moet eerst nog een operatie ondergaan om een voet te krijgen die zoveel mogelijk lijkt op Bo zijn kleine kromme voetje. Ik verwacht dat 2 steekjes met naald en draad voldoende zullen zijn. Daarna wordt het dan even doorbijten voor dit knuffeltje want met dit voetje kan hij niet fietsen en niet zo makkelijk lopen en dus gaat de dokter (ik) hem een nieuwe voet geven. Nou ja: narcose, amputatie, geknutselde miniprothese, je ziet het voor je toch?

Ondertussen leven we hier dus gewoon verder en gaat het hartstikke goed met onze 2 mannen. Allebei ja want dat is ook nog steeds een veelgestelde vraag: hoe vindt Frank het nou om een broertje te hebben? Nou gewoon, meestal zijn ze heel leuk samen en soms hebben ze mot. Zoals dat met alle broertjes en zusjes gaat. Inmiddels is het “SRA!” waarmee Bo Frank eerst aansprak geëvolueerd via Slank/Slankie tot nu Sank/Sankie. Daar valt dus nog wel wat verbetering te behalen maar er zit in ieder geval een soort van vooruitgang in! Verder kunnen wij Bo goed verstaan al zal het voor een buitenstaander soms nog wel lastig zijn want hij verwisselt so far nog al wat letters.

Vanaf volgende week start hij op de peuterspeelzaal dus dat kan helpen om nog beter te gaan praten. Heel benieuwd hoe hij het zal vinden. Hij is er al erg druk mee en is vooral heel enthousiast over het feit dat hij dan ook een “lugzak met pandenijn en glinken”  (rugzak met mandarijntje en drinken) meekrijgt, net als Frank.

In de kerstvakantie zijn we een weekje naar Duinrell (het bungalowpark) geweest. Onze eerste vakantie met z’n viertjes! Vooral Frank was heel enthousiast over het bijbehorende Tikibad met allemaal bloedstollende glijbanen. In een heel ver verleden was ik hier eens (met de Tinadag, weet je nog Sanne Hoekstra!?)en toen durfde ik beduidend meer dan nu kon ik constateren.... Gelukkig waren er ook wat onschuldigere glijbanen en gelukkig moest er ook iemand bij Bo blijven en gelukkig heb ik een echtgenoot die al net zo’n daredevil is als Frank.

Bo genoot gelukkig ook van de glijbanen waar hij wel vanaf mocht ( op basis van lengte/leeftijd). Een heel verschil met onze eerste weken samen toen hij in het hotelzwembad net een teen er in durfde te steken. Hij is al veel vrijer in het water! Er was ook een soort waterkanon die hij heel cool vond. Duwde zelfs grote jongens opzij die het waagden om hem te willen helpen! Bo zit duidelijk in de “zelluf doen!”fase.  We gaan tegenwoordig ook met hem naar peuterzwemmen en daar geniet hij erg van.

Verder zijn we daar o.a. nog naar Naturalis in Leiden geweest waar overal Franks idool “Freek Vonk” te zien is. Patrick is ook met hem naar een Show van Freek geweest in Amsterdam in de kerstvakantie en dat was ook Vet volgens Frank! Naturalis is wel een aanrader zeg, superleuk en interactief museum om met kinderen heen te gaan.

We waren er in de tweede week van de kerstvakantie en aangezien we vlak bij Scheveningen zaten hebben Patrick en Frank meegedaan met de nieuwjaarsduik. Ik moest bij Bo blijven dus kon niet mee het ijskoude zeewater in. Heel naar voor mij dat ik dat moest missen. Deze eerste kleine vakantie ging heel goed met Bo. Het maakt kennelijk niet uit waar we zijn, als we bij elkaar zijn dan is het prima. 

Eenmaal thuis was het tijd voor onze eerste rapportage naar China. Want ja, je denkt misschien dat je klaar bent met alle formulieren en kopieën als je kind eenmaal thuis is maar niets is minder waar! De chinese autoriteiten willen graag nog tot 2020 weten hoe het met ons menneke gaat. Eerst na een half jaar en dan jaarlijks. Maar geen probleem hoor, ik praat/schrijf graag over onze bloedjes! Dus schrijven maar, groei, geestelijke ontwikkeling, stand van zaken rond de hechting, medische situatie alles mochten we bij langs. Het kan zijn dat ze zich nog zorgen gaan maken daar want bij de meting van zijn hoofdomtrek bleek deze 10 cm gekrompen! In het medisch verslag uit China was het namelijk 60 cm en nu 50 cm....Ik ga er maar vanuit dat die 60 een typefoutje is geweest...

 Al deze verslagen zijn ook leuk voor onszelf en voor Bo om te bewaren. We kunnen ze mooi opbergen in zijn prachtige adoptiekist! Bij het welkomstfeestje kregen we een mooie blankhouten kist van vrienden en inmiddels is die prachtig beschilderd door de juf van Frank die ook kunstenares is. Hij is geïnspireerd op zijn aankomstkaartje en er staat onder andere ook een mooie draak op omdat Bo is geboren in het jaar van de Draak aldus de Chinese astrologie. Ik moet er nog even een foto van maken, komt nog! 

Die kist gaat dus gevuld worden met allerlei memorabilia omtrent China en Bo zijn roots daar. Onlangs ben ik lid geworden van een facebookgroep van ouders met kinderen uit de provincie Shanxi. Deze groep is internationaal en zo vind je dus ook kinderen terug die uit hetzelfde tehuis komen als hij en nu bijvoorbeeld in Italie, Finland of Amerika wonen. Prachtig is dat, dat we op deze manier een stukje van zijn eerste (bijna) 3 jaar kunnen vast leggen. Hopelijk rollen er nog foto’s uit waar hij opstaat of kunnen wij andere mensen blij maken met foto’s van hun kind. Als een stukje uit je verleden heel onbekend is dan zijn dergelijke details heel waardevol!

 Nou, dan nu kijken of ik nog wat foto's kan plaatsen van het laatste half jaar, de groeten maar weer!

Lampionnetje lopen met Sint Maarten

Paraplu gekregen van de Sint, zeer favoriet item!

Oud en nieuw op Duinrell

sneeuwschuiven in de tuin

 

 

potje knokken met Papa en Frank

Verjaardagstaart met Nijntje!

In een zomers bos, landgoed de Braak bij ons om de hoek.