Zo daar zijn
we weer met een nieuw blogje! Hoe gaat het ondertussen met de Vissertjes in
Paterswolde. Z’n gangetje, het gaat z’n gangetje. Frank is alweer 2 weken naar
school dus we zitten al weer helemaal in het ritme van op tijd opstaan, op en
neer rijden naar school, zwemles, sport, werk, opdrachten voor
De-Smaakmakerij, vergaderingen enzovoorts.
Bo gaat
altijd graag op pad met de auto of de fiets dus die vindt het wel leuk om
steeds van en naar school te fietsen, boodschappen te doen en dat soort dingen.
Elke dag horen we hem wel een nieuw woordje zeggen en steeds meer woorden
blijft hij ook gebruiken. Aan de andere kant blijft hij sommige dingen
hardnekkig in het chinees zeggen als een soort van pièce de résistance. Sommige dingen zegt hij ook
consequent fout zoals bijvoorbeeld kiekemoe! Dit in plaats van kiekeboe...maar
kan ook zijn dat we dat spelletje te vaak doen en dat Bo gewoon een beetje
“kiekemoe”is?! Aan de andere kant zegt hij ook hele verrassende woorden. Zo
moest ik laatst hard niezen, hoor ik ineens naast me “gesonheit mama!”. ’s
Ochtends komt hij binnen met een vrolijk “goegemogge papaaa! “. Nou ja, hoe dan
ook, de taal komt vanzelf en die ontwikkeling is prachtig en fascinerend om te
zien!
Vorig
weekend hadden we een kraamfeestje georganiseerd. Bij een soort
kinderboerderij/sociaal werkplaats waar je dus ruimtes kunt huren. Het was
supermooi weer dus iedereen kon lekker buiten zitten en spelen in het
speeltuintje. Bo vond het helemaal gezellig maar snapte denk ik niet helemaal
dat het allemaal om hem draaide! Maar cadeautjes uitpakken dat snapte hij dan
wel weer heel goed. En wat zijn ze, ook Frank, verwend! Allemaal leuke dingen! Een van de cadeautjes
was een mooie blankhouten kist waar we al zijn adoptie-memorabilia in kunnen
doen. Zoals bijvoorbeeld fotoboeken, kleren die hij aanhad op de dag van de
overdracht, dingen uit China enz. Inmiddels ook iemand gevonden die de
vaardigheden heeft om deze kist mooi te beschilderen. Zal later wel een keer
een fotootje plaatsen.
In de week
daarvoor was de zogenaamde “adoptiescreening”. Een algemene gezondheidscheck
zeg maar. Meten, wegen, longfoto’s (TBC-check), bloedprikken voor van alles en
een poepje en een plasje inleveren. Bo toonde zich een voorbeeldige patiënt
want hij onderging het allemaal rustig. Terwijl het bloedprikken echt helemaal
niet leuk was want het was erg moeilijk om een ader te vinden en dat was dus
een heel gewroet met de naald, arm mannetje. Het lijkt er tot dusverre op dat
hij goed gezond is. Ook het
consultatiebureau is al langs geweest. Over een tijdje zal hij nog een
inhaalslag gaan maken met het inentingsprogramma hier in Nederland.
Maar het
consult waar wij eigenlijk het meest naar uitkeken (klinkt een beetje raar,
maar ja, we waren gewoon heel benieuwd) was die bij de orthopeed voor zijn
voetje. Dus togen wij gisteren helemaal naar Veldhoven omdat daar een arts zit
die dus klompvoetjesfluisteraar van Nederland is, aldus ervaringsdeskundigen.
We hadden
zelf al het idee dat Bo’s voet bepaald geen standaard klompvoet zou zijn en dat
er dus ook geen standaardbehandeling zou passen. Hij heeft maar 2 teentjes maar
ook de vorm leek niet helemaal op wat
wij op afbeeldingen van klompvoeten zagen.
Dat gevoel
is niet geheel onterecht gebleken want zijn klompvoetje was inderdaad heel uniek,
sterker nog: het is helemaal geen klompvoetje!
De dokter
die ooit in China deze conclusie trok heeft waarschijnlijk zijn diploma op de
koffie-spaarpunten gekregen want die diagnose was dus onterecht. Maar wat is
het dan wel. Nou, het is een zogeheten “reductiedefect”. Dat wil zeggen dat je
geboren bent met een ontbrekende/onvolgroeide ledemaat. Een foutje in de
ontwikkeling die in het begin van de zwangerschap ontstaat . Reductiedefecten
zijn bijvoorbeeld een ontbrekende hand of voet, een hele korte arm zonder of
met hand, geen onderbeen en zo zijn er
nog tal van variaties.
In Bo zijn geval is er dus een incompleet voetje
dat scheef zit aan een iets te kort onderbeentje. Kortom, we kunnen alle
opgedane klompvoetjeskennis weer vergeten en ons gaan concentreren op een
andere behandeling. Ik heb me ook al afgemeld bij de
ouders-van-kinderen-met-klompvoeten-club op facebook. Even schakelen en door!
Nou maar een reductiedefectenclubje zoeken dus. Bestaat vast.
We zijn nu
doorverwezen naar kinderorthopedie in het UMCG (fijn dichtbij!) om te gaan
bekijken wat er moet gebeuren om Bo optimale bewegingsvrijheid te kunnen geven.
Gelukkig kan er ontzettend veel op dit gebied dus het komt vast goed
uiteindelijk. Op de röntgenfoto’s konden wij zelf ook goed zien dat in zijn
voet heel veel botjes ontbreken. Dus of het te reconstrueren is tot een goed
functionerende voet of dat wellicht een prothese of ander hulpmiddel de
oplossing is? We weten het nog niet, de artsen in het UMCG kunnen ons vast meer
vertellen. Het wachten is nu op een afspraak daar.
Ondertussen
geniet onze kleine man van de dagelijkse dingen zoals “tannepoesuh”, om de een
of andere reden is hij dol op tanden poetsen, zijn nieuwe Nijntjeknuffel, het
rondcruisen op de loopfiets en wild achter zijn broer aanrennen. Grote broer
Frank was gedurende het onderzoek trouwens gezellig naar Oma en mocht daar ook
een nachtje slapen. Ze hebben zich donders goed vermaakt met een heuse
slakkenrace. Compleet met finishvlaggetjes, een ere-podium voor de winnaars en
pitstops voor slakken die een steentje in hun profiel hadden. Dat oma per
ongeluk op de winnaar ging staan uiteindelijk mocht de pret niet drukken, ze
zijn er een hele tijd zoet mee geweest! Bedankt Oma!
Ik zou deze
week ook weer beginnen met werken, namelijk met een taartworkshop op een avond.
Maar hoe sneu, de familie meldde zich af wegens ziekte en komt later dit jaar.
Maar toen zat ik al met allerlei ingrediënten die gebruikt moesten worden...Niet
getreurd, we hebben de komende maand 2 jarige jongetjes hier ( ze worden 3 en
7) en dus heb ik alvast 2 taarten in de vriezer die alleen nog even gedecoreerd
moeten worden.
Bijzonder
straks om in deze nieuwe gezinssamenstelling alle feestjes te vieren. Voor Bo
is alles nieuw en dat geeft alles een beetje extra glans. We moeten nog even
sint maarten en sinterklaas uitleggen en over kerst moet hij ook nog even een
update want ik denk niet dat hij hier veel ervaring mee heeft. Qua kerstboom
moeten we wellicht een nieuwe plek overwegen waar deze moet komen te staan... We
noemen hem hier thuis namelijk ook wel Bo de Bulldozer want een heel
voorzichtig en bedeesd mannetje is het niet (en we hadden ook al zo’n
rouwdouwer...). Maar ook een vreselijk lief en knuffelig ventje die altijd met
je wil delen. Als zijn bordje vol gemorste hagelslag ligt biedt hij altijd heel
lief mij ook een (tussen 2 kleine vingertjes geplet)hageltje aan om op te
snoepen, schatje! Voor Frank is hij ook een mooi maatje om te oefenen met lezen
want Bo wordt graag voorgelezen (boekie lesuh!?). Maar het is wel voorlezen met
hindernissen want ondertussen klautert Bo over Frank heen of wil alvast de
plaatjes op de volgende bladzijde zien. We maken er maar een sport van om dan
toch stug door te gaan met voorlezen.
Dus, dat was
zo’n beetje het laatste nieuws over het wel en wee hier. De groeten maar weer!
Wat schrijf je leuk!
BeantwoordenVerwijderen