Het gezinsonderzoek

Zo, en daar waren we weer! Onze route naar China was dus aanbeland bij het onderdeel “gezinsonderzoek”. Dat houdt in dat de raad voor de kinderbescherming met je in gesprek gaat om te kijken wat voor types wij zijn: zijn we niet psychisch helemaal van lotje, instabiel, wietplantagehouders of stervende en nog zo wat dingen die een minder stabiele thuissituatie kunnen veroorzaken.

Na het opsturen van onze “wij zijn gezond-verklaring” werd er vrij snel contact opgenomen en een gesprek gepland bij ons thuis. De woonkamer was representatiever dan ooit, dat snappen jullie wel. We hebben nog net geen cake gebakken (voor de geur) of verse bloemen op tafel gezet. Dat leek ons een beetje overdone...Maar alles was netjes en gepoetst natuurlijk. In het eerste gesprek hebben we het eigenlijk over vanalles gehad. Onze motivatie en verwachtingen en onze thuissituatie en nog zo wat dingen. We kregen huiswerk op voor het schrijven van een zogenaamd levensverhaal. Hierin moet dan een uitgebreide lijst aan dingen aan de orde komen waaruit ze bij de raad dan enigszins kunnen afleiden wat voor vlees ze in de kuip hebben.

Het moest zeker 10 a4tjes lang zijn. Patrick de cijferman was blij dat hij met Nynke de letterenvrouw was getrouwd zeg maar! 15 Hele pagina’s zijn het geworden (dat kun je wel aan mij overlaten)dus de raadsmedewerker kon er even lekker voor gaan zitten. Onderwerpen waren onze gezondheid (Prima, beetje sportblessures en niet overdreven vruchtbaar) Woonsituatie, werk en werkverleden, je jeugd en het gezin waar je bent groot geworden en nog een hele lijst andere dingen. Naar aanleiding hiervan kwam dan een tweede gesprek op kantoor bij de Kinderbescherming (de hoge mate van representativiteit was dus weer net zo snel verdwenen als het gekomen was ;-).

Vorige week kwam het mailtje met vervolgafspraak. Maar ook met iets wat ons in hoge mate verontrustte om niet te zeggen BIJZONDER ONAANGENAAM VERRASTE. Namelijk dat we de procedure volgens de richtlijnen on hold zouden moeten zetten aangezien we recentelijk een zogenaamd “Life Event” meegemaakt hadden, namelijk het overlijden van mijn vader.

 

Dat wilden we natuurlijk helemaal niet! Wij willen door, we voelen ons stabiel en de procedure duurt sowieso al lang genoeg! Ding wacht op ons! Waarom moet er nu ineens zo’n enorme paarse krokodil op het spoor gaan liggen  (als in: regels die de welwillende burger het leven zuur maken)!

Vandaag was dan het gesprek en gelukkig bleek het allemaal een tzunami in een glas water te zijn. Onze raadsmedewerker gaf aan er positief in te staan en hij zou in het multidisciplinaire overleg aangeven dat het on hold zetten volgens hem niet nodig was. PHEW!!!! We denken dus dat het wel goed zal komen al moet het dus nog wel over een paar schijven heen.

Nu dus even weer afwachten. Hopelijk komt er snel een afspraak voor een laatste en derde gesprek. Dan mogen we het rapport inzien en bespreken en dan volgt hopelijk uiteindelijk de felbegeerde beginseltoestemming. Geen idee hoe lang het duurt voordat die er door is, we zullen zien. Nadat de paarse krokodil van het spoor is gekickt lijkt de trein weer rustig verder te rijden in ieder geval!

Groeten en hopelijk tot snel!