Vandaag reed de trein naar Peking weer verder naar station
VIA nummer 5. Dit was de laatste bijeenkomst van de voorbereidingscursus. Blij
dat we weer een stap verder zijn in het traject. Al wordt onze blijdschap op
dit moment wel overschaduwd door iets wat ik hier gewoon niet ongenoemd kan
laten.
2 Dagen na mijn vorige bericht
overleed mijn vader namelijk vrij plotseling. Het laatste engeltje op zijn schouder was
verdwenen en zijn hart kon het ondanks reanimatie door mijn moeder en de
hulpdiensten en de hulp van zijn ICD (interne defibrillator) nu echt niet meer
volhouden. We waren er altijd wel een beetje bang voor dat het een keer
fout zou gaan omdat het al meerdere keren net goed gegaan was. Maar als het dan
echt helemaal mis is kun je het je toch niet voorstellen dat hij er echt niet
meer is.
Maar het is zo en dat is de nieuwe realiteit. Verder zonder
onze lieve papa en opa. Afgelopen woensdag was de afscheidsdienst en die was
mooi en goed. Er waren ontzettend veel mensen en dat zag er indrukwekkend uit,
zowel in de kerk als in de stoet naar de begraafplaats. We voelden ons enorm
gesteund door iedereen en door het feit dat hij door zoveel mensen werd
gewaardeerd en nu gemist.
Op ons verzoek had iedereen een kleurige bloem meegenomen
die in grote bakken bij het graf gezet konden worden. Dit gaf een
overweldigende hoeveelheid kleur aan bloemen, echt heel mooi!
Frank zei al op de dag van zijn overlijden dat het toch wel
jammer was dat opa nu dood was want nu kon hij zijn nieuwe broertje of zusje
niet meer zien. Nou, daar kunnen we het
natuurlijk helemaal mee eens zijn. We
gaan er maar vanuit dat hij ons vanaf een wolkje in de gaten houdt en hopelijk af
en toe een beetje sturing geeft.
Op meerdere manieren dus een einde. Maar ook een nieuw begin. Op de
dag van de begrafenis werden er wel 3 kinderen geboren in onze nabije omgeving.
En de afronding van de VIA betekent voor ons dat we weer een stapje dichter bij
onze tweede spruit zijn. De volgende stap is nu de gesprekken met de raad voor
de kinderbescherming. En daarna volgt dan hopelijk de beginseltoestemming om te
mogen adopteren. Als die binnen is kunnen we aan de slag met de
vergunninghouder om hopelijk snel een voorstel te krijgen voor een kindje.
Dat laatste hebben we vandaag met de groep “geoefend”. We
mochten zelf voor vergunninghouder spelen en een voorstel neerleggen bij 1 van
de andere stellen. Op volgorde van wachtlijst en met ieders wensen en grenzen
bij de hand. Naar aanleiding van elk kindvoorstel was er ook een filmpje waarin
de special need van het betreffende kind verder werd toegelicht door een
adoptieouder die een kindje heeft met die specifieke special need. Er waren eigenlijk wel meerdere voorstellen
bij die wij ook graag zouden accepteren dus dat geeft de burger moed! Wij
kregen een 2 en half jaar oud zoontje uit China met een dubbelzijdige schisis,
die verder goed gezond was en zich goed ontwikkelde. Jammer dat het maar voor
de nep was!
Nu dus wachten tot de raad contact opneemt met ons. Volgens
de cursusleidsters zijn er in Noord Nederland geen achterstanden dus we kunnen
hopelijk snel verder, het kan ons niet snel genoeg gaan!
Maar nu eerst, na een drukke periode van veel klussen voor
De-Smaakmakerij, schoolverhuizingstress, beurzen en de laatste moeilijke weken: Vakantie!
Frank
heeft z’n eerste vakantiepret er al weer opzitten want na de VIA konden we hem
ophalen van zomerkamp (scouting, hij zit bij de bevertjes). Helemaal brak en
afgedraaid natuurlijk maar ze hadden een hoop lol gemaakt. Vooral “toen Marjolein
ketchup van de tafel likte en ik zo
moest lachen dat er ketchup uit mijn neus kwam..”. Tja, we hadden er bij moeten
zijn denk ik…
Voor wie het leest van de Via-groep: bedankt voor de
gezellige bijeenkomsten (en pas op voor die raadsmedewerker in de bosjes met verrekijker!)! Hoop voor jullie allemaal dat het
gaat leiden tot iets moois!
Groeten!
De Vissertjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten